“De hartverwarmende hoeveelheid mail die ik van u mocht ontvangen, deed mij naarstig een nieuw experimenteel nummer samenstellen”, schrijft Theo Gaasbeek. Hierbij nummer 000095D.
Vogelfotoboek 000095D Experimenteel nummer
Beste vogelvrienden en -innen,
Na in aflevering 000095C tevergeefs te hebben geëxperimenteerd met pindakaas, gaan wij in de onderhavige editie de vetbol nader beschouwen. Weliswaar schrijven wij inmiddels de maand van mei – een tijd van het jaar waarop het normaliter niet langer van node is het gevederde volkje bij te voederen – edoch, menig vogel ondervindt dat het aantal foerageerplekken momenteel ernstig is geslonken. De onderstaande foto dateert van vóór de anderhalve-metermaatschappij, toen de terrasliefhebber nog volop aan zijn trekken kwam. Kom daar nog eens om…
Het is derhalve zaak te blijven voederen en vetbollen kunnen daarbij een rol spelen, al prefereren sommige vogels kouwe petat of een zakje zoutjes (Japanse mix gok ik). Om misverstanden te voorkomen: op de foto hierboven zien we een kauw en op de foto hieronder een roek. Er is hier dus nergens sprake van kraaien. Het belang van deze mededeling zal u verderop duidelijk worden!
Na een dergelijke introductie is de vaste abonnee gewoon dat wordt overgegaan tot de behandeling van de post. Aangezien dit evenwel wederom een experimenteel nummer is, ga ik dit thans anders aanpakken. Ik ga afwisselend aandacht geven aan de post en aan vetbollen. Dat ik beide onderwerpen afdoende zal kunnen behandelen, is daarbij nagenoeg uitgesloten. En dat komt dan weer prachtig uit, want ik had u immers “meer mislukte experimenten” beloofd.
Uw aandacht nu voor de eerste reactie die het vorige nummer wist uit te lokken. Mevrouw Heleen schreef: Zowaar aan het begin van de week, op dinsdag al, een Vogelfotoboek. En wat voor één……….toppie gedaan! 😊🐤
Ben benieuwd naar het volgende nummer.
Wel, dat treft mevr. Heleen. U kunt uw nieuwgierigheid meteen bevredigen. Dat het vorige nummer aan het begin van de week verscheen, was vooral omdat het aan het eind van de week ervoor nog niet klaar was – maar dit terzijde.
Het was mevrouw Annelies die mij destijds opmerkzaam maakte op het gevaar dat de normale vetbolverstrekking aankleeft. Vogeltjes kunnen verstrikt raken in het plastic netje dat deze bollen pleegt te omspannen, hetgeen dramatische gevolgen kan hebben. Dhr. André en mevr. Annelies kwamen met de volgende suggestie:
De tweede reactie op aflevering 000095C kwam van dhr. PJ: Dank je wel Theo
Zoals zijn roepnaam al doet vermoeden, houdt dhr. PJ van kort maar krachtig. Daarom: Graag gedaan, meneer PJ.
Ik nam het advies van dhr. André en mevr. Annelies uiteraard ter harte.
Mevrouw Margé schreef:
Ik heb weer gelachen, niet in het minst om de verwarring met De Noordoostpolder. Van die verwarring profiteren wij als ‘onbeduidend’ platform nog wel eens. Niet vanwege de duiding (Margot en ik doen ons best), maar vanwege de (on)bekendheid. Als je niet op papier uitkomt, tel je nog niet echt mee. Dat zou je in dit digitale tijdperk toch anders verwachten, maar het zij zo.
Nog even wat betreft de namen. Zal ik die – gezien jouw mening in de vorige editie – maar voluit schrijven? Vind ik wel zo leuk en het gaat uiteindelijk ook niet om verdachten.
Inderdaad heb ik zelf ook wel eens het idee dat deze digitale nieuwsbrief niet door alle ornithologen even serieus wordt genomen. Pijnlijke zaak.
Goed, namen komen dus voortaan voluit op de site van noordoostpolder.nieuws.nl te staan, dat wil zeggen: roepnamen. Meneer W. wordt dus meneer Willem en dhr. PJ wordt dhr. PJ.
Ik zag alleen nooit een vogeltje van de vetbol snoepen… Waar tegenover stond dat de bol in omvang leek af te nemen. Of verbeelde ik me dat?
Nee, dat verbeeldde ik me niet.
Mevr. Joke schreef: Dank je wel voor je mails, vind het leuk om te lezen steeds 👍
Mevrouw Joke woont praktisch bij mij om de hoek en ze zou in principe de vetbol-eters kunnen herkennen van de foto’s. Maar ja, dan moeten die beesten zich wel laten kieken.
Dhr. Johan:
Dag meneer Theo, Ik wil je graag complimenteren met de laatste editie (000095C) van ons Vogelfotoboek.
Heb erg genoten en enorm gelachen tijdens het lezen. Het lezen van het Vogelfotoboek is inmiddels een belevenis van formaat.
Tja… in de laatste editie stonden er nog vogels op de foto’s.
Meneer Wim S. bracht de volgende mening te berde: prachtig die experimenten. Ga zo door!
Goed dan. ‘Opschalen’ is een populaire term dezer dagen. Gaan we doen.
Ik had er een hard hoofd in. Vooralsnog signaleerde ik nog immer geen enkele belangstellende. Gelukkig zorgen de abonnees ervoor dat u niet geheel van vogelfoto’s verstoken hoeft te blijven.
Dhr. Hans B. mailde: Laatst hadden we een vreemde vogel met een lange staart in de tuin. Hij of zij was zwart-wit gekleurd met hier en daar toefjes roze. En hele mooie, zachte tsjilp-geluidjes.
Als vogelkenner meen ik hier een staartmees te herkennen, meneer Hans. Te meer daar u het woord ‘staartmees’ heeft ingevuld als onderwerp. Dat is nu echt een vogel om voor thuis te blijven. Voor de meeste vogels hoeft dat niet omdat ze zich toch nooit vertonen of omdat ze juist min of meer permanent aanwezig zijn. De staartmees laat zich hier sporadisch zien en maakt daarom des te meer indruk. Of moet ik zeggen: hij liet zich hier sporadisch zien? In de tijd namelijk dat ik nog onbekommerd vetbollen op mijn balkon offreerde in van die verraderlijke plastic netjes…?
Herkent u hem, mevr. Joke?
Dhr. Otto vraagt uw aandacht voor het volgende:
Geachte meneer Theo,
Wederom een schitterend Vogelfotoboek: sommige experimenten lukken dus toch! Ik kreeg spontaan zin in pindakaas. Maar de gezinsuitbreiding van mevrouw Connie bracht mij wel een recente gebeurtenis voor het geestesoog, waardoor ik prompt weer van de eetlust bekomen was. Zo’n scène met dat nest en die kleintjes kan ik hier in Almere ook dagelijks meerdere keren bewonderen, vanaf een brug namelijk in de uitlaatroute van de hond. Maar nu zag ik toch laatst, meen ik althans, een horrorscenario zich voltrekken, waar misschien hooguit heel enge honden brood van lusten!
Mijn aandacht werd in eerste instantie getrokken door een wild schreeuwende meerkoet danwel waterhoen (voor mij is dat één en hetzelfde, maar ik dien geloof ik op de kleur van de snavel te letten, ben ik even kwijt) die op volle snelheid…
Even tussendoor: de meerkoet is te herkennen aan een platgetrapte plak kauwgom op z’n kop.
…naar zijn drijvende nest terugpeddelde. En toen zag ik waarom. Er zat een levensgrote kraai op dat nest en die vloog vervolgens weg met iets in de snavel, waarin ik zo’n lief kleintje met zo’n rood snaveltje meende te herkennen! Verderop streek het zwarte loeder neer om verwoed te gaan zitten peuzelen met die scherpe rotsnavel van hem, hoor.
Het zal toch niet waar wezen zeker, dat het gebruikelijk is dat zo’n kraai het bestaat om de roofvogel te gaan lopen uithangen en medeluchtgebruikers die amper het licht hebben gezien uit het nest haalt om ze met huid en haar op te vreten? Of hebben we hier van doen met een zieke kraai?
Dat is buitengewoon ernstig wat u daar rapporteert, meneer Otto. In tegenstelling tot veel andere vogelperiodieken maakt het Vogelfotoboek zich hier niet gemakzuchtig vanaf met een dooddoener als “dat is nu eenmaal de natuur”. Zulk wangedrag riekt voorwaar naar kannibalisme op klaarlichte dag. Ontoelaatbaar! Zoals vaker is het de enkeling die de hele soort een slechte naam bezorgt en daarom dient die enkeling opgespoord en ter verantwoording geroepen. De redactie heeft dhr. Willem bereid gevonden een compositietekening te vervaardigen.
Ziet u een vogel die aan het bovenstaande signalement voldoet, neem dan onmiddellijk contact op met de politie in uw woonplaats. Het Vogelfotoboek rekent op uw medewerking.
Zag ik nou iets bij de vetbollen?
Laat maar.
Verder met de post. Nee maar, dat is ook toevallig: mail van dhr. André en mevr. Annelies:
Hierbij een foto van de jonge tortelduifjes in onze tuin, een jonge (bos) uil (deze helaas niet in onze tuin ) en de sperwer in onze voortuin….echt genieten…
Zorgt u er wel voor dat de sperwer niet gaat buurten? Straks moeten we nóg een signalement verspreiden…
De jonge (bos)uil:
Dhr. Nico laat ons het volgende weten: Gisteren kreeg ik het bijgesloten filmpje van een vriendin. Waaruit blijkt dat de ganzen het samenscholingsverbod aan hun laars lappen en hun crèches gewoon open zijn.
Help! Helemaal vergeten dat ik nog een filmbijlage had beloofd… En een operabijlage!
Binnenkort, mensen. En dat geldt ook voor de post die nog niet aan de orde is gekomen. En voor het eventuele vervolg van het vetbollenexperiment. En voor het ganzenfilmpje van meneer Nico. En wat dies meer zij. Nu alleen nog een bloemrijke verrassing van meneer Willem. Hij mailde ons: Tekst van de gemeente. Arnold en Wim K. hebben geholpen, plus o.a. Jannie en een aantal asielzoekers. Ik maakte de tekening. Het was voor de gemeente. Groet, Willem.
Ik zou u nu de tekening kunnen presenteren die meneer Willem maakte, maar als u op een van de links hieronder klikt, ziet u meteen wat er van zijn ontwerp is geworden. Het Vogelfotoboek ondersteunt deze boodschap:
