Theo Gaasbeek laat de lezers voor noordoostpolder.nieuws.nl voortaan delen in in zijn nieuwsbrief ‘Vogelfotoboek’. Hieronder nummer 000095A. Dat er nog maar vele mogen volgen!
Theo bezorgt zijn mail-nieuwsbrief met de volgende woorden (die we u ook niet willen onthouden):
Waar sommigen van ons harder moeten werken dan ooit, zitten anderen zich thuis te vervelen. Dat laatste is echter totaal niet nodig. We hoeven immers alleen maar naar buiten te kijken om van onze gevederde vrienden te kunnen genieten…
Het Vogelfotoboek is een tijdje uit de lucht geweest wegens andere bezigheden mijnerzijds, maar dit lijkt me het juiste moment om de boel weer op te starten. Het is mijn streven u de komende tijd volop te voorzien van vogelgerelateerde tips om uw huisarrest te veraangenamen. En natuurlijk hoop ik ook dergelijke tips van u te mogen ontvangen. Hierbij alvast deel 000095A.
Blijf gezond of wordt razendsnel corona-resistent!
Met vogelvriendelijke groet,
meneer Theo
Vogelfotoboek 000095A Experimenteel nummer
Waarde vogelvrienden en -innen,
Het onderhavige nummer van uw favoriete vogelfotonieuwsbrief heeft geruime tijd op zich laten wachten. En dat terwijl wij al achter lagen op schema en het Kerstnummer noodgedwongen moest doorschuiven. Aanvankelijk meende ik de gelegenheid te baat te kunnen nemen door dan maar meteen voor een “Witte Kerst” te gaan. Nu het Kerstnummer niet meer aan een bepaalde datum gebonden was, leek me dat een kwestie van even rustig afwachten tot het zou beginnen te sneeuwen. Enfin, ik wacht nog steeds.
Het thema “Natte Kerst” had wel gekund, maar ja… daar zitten slechts weinigen op te wachten. Kortom, voorlopig geen Kerstnummer. Sorry!
We gaan iets anders doen, we gaan experimenteren. Centraal daarbij staat de vraag hoe wij als vogelminnenden aan onze trekken kunnen komen in deze zorgelijke tijden. Welke ornithologische geneugten kunnen wij smaken zonder onze woning te hoeven verlaten? Maar eerst… de post!
Meneer B. reageerde …eh… drie maanden geleden op het vorige nummer dat zoals u zich wellicht herinnert over paalzitten handelde.
Hierboven ziet u een grote bonte specht die op mijn pindakaaspaal heeft plaatsgenomen. Het was evenwel de tureluur die door mij tot kampioen paalzitten werd uitgeroepen. Dhr. B.: Zo lang op een paal zitten, het is toch om tureluurs van te worden!
Speciaal voor meneer B. een gedicht van dhr. Ivo de Wijs:
TURELUUR
Lieve help, wat hoor ik buiten?
Vroeg ik onomwonden stuurs
Ik word stapel van dat fluiten
En mijn vrouw zei: Tureluurs
Puur mazzel dus dat die van ons alleen maar stilzat, meneer B.
Mevrouw F. schreef op 23 december: ik ben een fan van je nieuwsbrieven en zou ze niet graag willen missen. Daarom stuur ik je mijn nieuwe mailadres dat vanaf heden ingaat.
U was ruim op tijd, mevr. F.
Mevrouw E. schreef: Ook al was het (nog) niet de kersteditie ik werd er wel vrolijk van.
Houd die instelling vast, mevr. E.!
Mevrouw F. schreef op 1 januari: ik heb net gelezen dat het goed gaat met de ooievaars in Nederland. Ze zijn weer op het aantal van een eeuw geleden. Heeft blijkbaar niets te maken met het klimaat maar met het verbod op DDT. Eén vijfde van de populatie, vooral oudere ooievaars, blijven in Nederland. En warempel er zit er één in mijn kerstboom.
Opmerkelijk! Drie weken later mailde mevr. F.: op 22 januari zijn de ooievaars in Opende (Gr.) alweer terug op hun nest. Zouden ze wel in Afrika zijn geweest of zijn ze aan de Europese kant van de Middellandse Zee gebleven deze winter?
Misschien weet jij of één van je lezers het antwoord?
Wel, mevr. F., waarschijnlijk gaat het hier om een ouder echtpaar. Ik meen althans weleens ergens gelezen te hebben dat een vijfde van de populatie in Nederland overwintert en dan vooral oudere ooievaars. Hopelijk kunt u met dit antwoord uit de voeten.
Mooie foto, mevr. F., maar ik zou zelf toch even verderop gaan kijken. Een leuk plekje bij het spoor bijvoorbeeld lijkt me wel zo gezellig.
De volgende mail is van recente datum en roert een actueel thema aan. ‘Zeeland heeft alikruiken, maar wij hebben een alibalk!’ aldus dhr. H.G., inwoner van Almere. Hij voegde de volgende foto bij:
Jammer dat het nog niet tot alle Ali’s is doorgedrongen. De aalscholver links houdt keurig anderhalve meter afstand, maar de andere twee zitten echt te dicht bij elkaar.
Dhr. W. stuurde mij dezer dagen diverse e-mails die onze aandacht verdienen. U houdt ze evenwel nog heel even te goed. Nu eerst de reactie van mevr. H. toen zij vernam dat ik eindelijk weer een Vogelfotoboek wilde maken: Ja, dat zal weer es tijd worden….kan bijna het onderscheid niet meer maken tussen een koolmees en een roodborstje!
Ik heb mij niet gerealiseerd dat de situatie zo ernstig was, mevr. H. Als wij de volgende twee foto’s nauwkeurig beschouwen, zien we dat de bovenste vogel deels zwart gekleurd is (zwart als kool), deels wit (wittekool/bloemkool) en deels geel (Chinese kool/zuurkool). Het is onmiskenbaar een koolmees. De onderste vogel is een roodborst, eenvoudig te herkennen aan zijn gedeeltelijk oranje dan wel roestbruine kop.
En met de bovenstaande foto’s zijn we meteen aanbeland bij ons thema. Experimenteren met vogelfotografie gaat prima vanuit de huiskamer. Het enige wat u nodig heeft is een apparaat waarmee u foto’s kunt maken en een raam. Ziet u geen vogels? Lok ze dan uw kant op. Hierboven ziet u vogels van uiteenlopende pluimage die een grote belangstelling koesteren voor pindakaas, maar u kunt ook een handje zaad strooien of vetbollen ophangen.
Ik ben al een tijdje bezig te experimenteren met diverse vormen van voedselvoorziening. Ik ga u daar uitgebreid verslag van doen. Vogels kunnen echter ook op vele andere manieren voor afleiding zorgen. U kunt bijvoorbeeld genieten van hun acteertalent door Alfred Hitchcocks The Birds te bekijken…
…of ter lering ende vermaak een potje Vogelbingo spelen. Of verdiep u eens in een standaardwerk als Het vogelboekje van dhr. Jac. P. Thijsse, dat u als liefhebber vanzelfsprekend in de kast heeft staan.
In dat boekje vindt u dan weer tips als deze: Ik hoop dat de fraaie, rake en zoo eenvoudig schijnende teekeningen de gebruikers van dit boekje zullen aanmoedigen ook teekenstift en schetsboek ter hand te nemen en te probeeren de vogels af te beelden zooals zij ze zien. Het is goedkooper en gemakkelijker dan fotografeeren.
Van dat laatste ben ik niet helemaal overtuigd. Om ze goed te kunnen tekenen moeten ze wel netjes stil blijven zitten, al is het maar een uurtje of wat. Helaas is dat algauw te veel gevraagd.
Edoch… geen nood! Dhr. W. heeft een even eenvoudige als geniale oplossing voor dit probleem bedacht. Als het niet lukt om een vogel na te tekenen, kun je altijd nog een tekening van een vogel natekenen…
Tekening naar Peter Vos. Er kwam een boek over zijn tekeningen uit.
Aldus dhr. W. En hij liet het niet bij deze tekening. Gaan we allemaal op terugkomen in nummer 000095B, 000095C, 000095D enz. Ik zou natuurlijk ook gewoon kunnen doornummeren (000096, 000097 enz.) maar dit lijkt me wel zo experimenteel. Bovendien moet de 100e aflevering een absoluut feestnummer worden en daar wacht ik nog maar even mee.
______________________
Lees voor meer informatie over Theo: Theo Gaasbeek, vogelaar met ’n knipoog
Wie het Vogelfotoboek liever zelf via de mail wil ontvangen en/of vogelfoto’s wil delen met Theo kan een mailtje sturen naar: [email protected] “Nieuwe abonnees zijn welkom”, nodigt Theo uit. Een abonnement is trouwens gratis.
