De weerhaan, onze ‘nationale draaikont’, verliest zijn uitstraling; Theo Gaasbeek roept op tot actie. Hij roept zijn abonnees tevens op tuinvogels te tellen, maar die is bij plaatsing in dit medium al passé…
Het nationale draaikontnummer
In het vorige nummer kondigde ik al aan aandacht te zullen besteden aan de dramatische, door geen enkele natuurorganisatie opgemerkte teloorgang van een oer-Hollandse vogelsoort. Ik doelde daarbij op het vliegbeest dat als enige aanspraak kan maken op de eretitel ‘nationale vogel’. Dan heb ik het uiteraard niet over de grutto, die door middel van allerlei schimmige machinaties en manipulatief gekonkel van kennelijk belanghebbenden als zodanig naar voren wordt gedouwd. Om recht te doen gelden op het predicaat ‘nationaal’ moet een vogel kunnen bogen op eigenschappen waarin wij ons als Nederlander herkennen. De grutto ontbeert zulke eigenschappen ten enen male.
Om te beginnen: Nederlanders zie je overal; grutto’s zie je nergens. Je ziet Nederlanders echter slechts zelden in weilanden; grutto’s schijnen daar juist al hun tijd door te brengen. Dat wordt ons althans verteld. Het valt evenwel niet te controleren.
De natuurlijke habitat van de grutto. En wederom schittert hij door afwezigheid…
Al voor het coronatijdperk overwinterden er weinig Nederlanders in West-Afrika. De grutto wel. De grutto is een koukleum. (Of is dat nou net een kwalificatie waarin u zich herkent? Nee toch?) En dan is de grutto ook nog eens beschermd. Wie van ons kan hem dat nazeggen?
Er kan er vanzelfsprekend maar één onze nationale vogel zijn en dat is: de weerhaan. Je ziet hem overal, maar zelden in een weiland. Hij trekt nooit naar West-Afrika en is niet beschermd. En zijn opvallendste eigenschap is dat ie met alle winden meewaait! Hoe nationaal wilt u het hebben?
Het feit dat men niet beschermd wordt, wil evenwel geenszins zeggen dat men niet bedreigd wordt. De weerhaan verliest terrein. Zijn meegaande aard dreigt hem fataal te worden. Het loopt nog verkeerd met hem af… Dit mogen wij niet laten gebeuren, beste mensen. Maar eerst… de post!
Mevrouw Heleen bracht haar instemming met het vorige nummer als volgt onder woorden: Wat een prachtige uitgave van het Vogelfotoboek! Mooie foto’s én leuke tekst erbij, dus helemaal toppie!
Dank u wel, mevr. Heleen! Waarde abonnees, mochten u spontaan vergelijkbare complimenten naar de lippen wellen, schroom dan niet deze kenbaar te maken.
Dhr. Steven meende deze vogel te herkennen:
De onbekende grijzige vogel kan heel best een KLAPEKSTER zijn.
Dat zou toch een super-waarneming zijn….
Ach, ik blijf er bescheiden onder, meneer Steven.
En nu we het er toch over hebben, is er misschien iemand die deze vogel herkent? Het betreft hier een uit de kluiten gewassen exemplaar. Om het ons niet al te makkelijk te maken, verbergt hij zijn snavel achter een tak. Als ik mij goed herinner was die snavel behoorlijk krom.
Opnieuw een superwaarneming lijkt mij, ditmaal gedaan vanuit mijn huiskamer.
We mogen een nieuwe abonnee begroeten:
Ik ontving je vermakelijke vogelfotoboek van Jannie. (Mevrouw Jannie – redactie) Wil je hem mij voortaan ook toesturen? (…)
Het idee voor een Willem-pad lijkt mij ook een hele mooie en grappige. Ik wil daar eventueel ook wel een bijdrage aan leveren in enkele kale euro’s of in woord of daad.
Van harte welkom, meneer Eric! Omdat we al een abonnee meneer Eric hebben, zullen wij u met uw welnemen voortaan aanduiden als meneer Eric H. Weliswaar begint de achternaam van de eerste meneer Eric ook met een H, maar dat weet verder niemand. Dat iemand u zou verwarren met meneer Eric van H. lijkt mij zo onwaarschijnlijk dat ik die mogelijkheid buiten beschouwing laat.
Wat het Willem Hoogeveenpad betreft, ik ben er nog niet aan toegekomen daar werk van te maken. Het kan evenwel zomaar gebeuren dat ik op een dag alsnog in actie kom. We houden u op de hoogte!
Van dhr. Nico en mevr. Aad ontving ik een wenskaart die opgesierd was met deze prent:
Een schitterende tekening, meneer Nico en mevrouw Aad! Maar wie van u tweeën heeft ‘m gemaakt?
Dhr. Henk G. stuurde een foto in die vergezeld ging van de vraag of hij hier wellicht een kudde grazers had vastgelegd.
Wellicht, meneer Henk, maar het zou ook een kudde wormeters kunnen zijn.
Niet veel later verblijdde dhr. Henk ons met twee foto’s tegelijk:
Begeleidende tekst: 楚湪搠瑩洠敥歲敯獴档汯湥‿䨠畫瑮琠捯楮瑥猠牰步湥瘠湡攠湥瘠畬档⁴潫瑥湥
Treffend geformuleerd, meneer Henk! Ik heb hier niets aan toe te voegen.
Dan nu uw onverdeelde aandacht voor de weerhaan. De situatie is nijpend, al zien we her en der gelukkig nog gezonde vertegenwoordigers van deze trotse pluimveesoort.
We zien echter ook dieren die aangetast lijken door een hardnekkige schimmelinfectie.
En wat is er in vredesnaam met deze haan gebeurd?!?
Hij lijkt waarachtig wel de gedaante te hebben aangenomen van een mislukte soepgans. Met vogelgriep. Van de weeromstuit vliegt ie bovendien precies de verkeerde kant op (als je dat überhaupt vliegen kunt noemen…). Verontrustend? Dit is nog maar het begin!
Het is duidelijk. Hierboven heeft een eekhoorn de plaats ingenomen van een geruimde weerhaan. En dat is bepaald geen incident. Er lijkt wel sprake van een pandemie…
Ieder zoogdier lijkt de voorkeur te krijgen boven de vertrouwde haan.
En het blijft niet bij één zoogdier alleen…
Het blijft sowieso niet bij dieren…
Het is een ware tsunami die de complete weerhanenpopulatie dreigt te overspoelen.
We moeten deze trend een halt toe roepen. Ik roep u op: kom in actie! Plaats een nationale draaikont met macho-uitstraling op uw dak!
Tot slot: mevr. Panda attendeerde mij op het feit dat dit weekend de Nationale Tuinvogeltelling plaatsgrijpt. Ik sluit mij graag aan bij haar aansporing:
“Telt allen!”
Zie/klik: Nationale Tuinvogeltelling | Vogelbescherming
De winnaar bij de vorige telling (op mijn balkon)
