Vogelfotoboek 000097 Verlaat zomernummer

Foto: ©Vogelfotoboek

Vogelfotoboek 000097 is uit! Onregelmatig, als altijd. Lees hoe Theo Gaasbeek op onnavolgbare wijze de vogelwereld in zijn omgeving beschrijft. Wat we u ook niet willen onthouden, is zijn begeleidende mail:

Geachte vogelvrienden en -innen,

We leven in enerverende tijden. Juist op het moment dat ik nummero 000097 van ons vogelmagazine wil versturen, bereiken mij alarmerende berichten. Er is toch sprake van verkiezingsfraude geweest… Hoe onwaarschijnlijk het menigeen ook zal voorkomen, het overtuigende bewijs is geleverd!

Zo kreeg een van de kandidaten op een en dezelfde avond maar liefst 1500 stemmen die allemaal van hetzelfde IP-adres bleken te komen. En dat is mogelijk nog maar het topje van de ijsberg. Wat te denken van de erotische winkelketen die een kandidaat steunde met als enige reden dat deze er een gevarieerd en buitengewoon kleurrijk seksleven op na houdt…?

De kakapo heeft uiteindelijk gewonnen en is Vogel van het Jaar geworden in Nieuw-Zeeland, maar er kunnen grote vraagtekens worden gezet bij de gang van zaken bij de betreffende stembusgang. Waar kunt u eigenlijk nog wel zeker van zijn in deze wereld? Wel, van het Vogelfotoboek zou ik denken. Het enige wat ik beloof is dat het onregelmatig zal verschijnen en daar houd ik me aan!

Vogelfotoboek 000097 Verlaat zomernummer

Zoals ik reeds aangaf in de vorige aflevering was het eigenlijk mijn bedoeling daarin vast vooruit te kijken naar het volgende nummer, waarin ik zou terugblikken op de voorbije zomer. Dat vooruitkijken ging niet door, maar terugblikken doen we gewoon alsnog. Kan ons het schelen. Om te beginnen keren we dan terug naar de post die nog altijd niet behandeld is.

Begin augustus ontvingen wij een opmerkelijk schrijven van onze gewaardeerde abonnee dhr. Jan S. Hij berichtte het volgende:

Theo,
Vorige week hebben we een bijzondere onverwachte gast gehad.
Zomaar, pats (!) achter het huis nabij de achterdeur…
EEN IJSVOGEL. Zie foto 1.

Vrijdagmiddag rond de klok van 16:00u zat het mooie beestje plompverloren vlak naast de achterdeur.
Ogenschijnlijk op zijn pootjes, ogenschijnlijk rustig, ….te rustig natuurlijk dus moet een behoorlijke klapper gemaakt hebben.
Wat doet zo een beestje hier? Zo aan de bosrand van de begraafplaats van Marknesse?
BIJZONDER!

Het zat bijna op ons padje maar je begrijpt, wij waren compleet ‘van het padje’ ….Wat te doen?

Gelukkig was de vrouw des huizes de rust zelve en sprak het beestje bemoedigend toe. Helaas, het luisterde niet en bleef rustig zitten, uur na uur. Vanwege het lange verblijf was een naam voor de vogel de blijk van volledige opname in het gezin aan de Noordzoom. Echter, de democratisch gekozen wijze resulteerde in 3 namen voor de IJsvogel: GijsTheoAlfred. (absoluut…de Theo kwam van mij, Theo!!)

Met de smartphone in de hand werd het digitale web geraadpleegd. Uhmm, het eet vis en kikkers. Beetje water misschien. In eerste instantie een schoteltje met water, geen resultaat. Poing!! Helder idee van de buurvrouw, een eierdopje met water, dan kan de vogel zijn snavel erin stoppen…zowaar enige beweging. Zie foto 2:

Helaas was het waarschijnlijk een geeuw (een hele grote geeuw) want de (ijs)vogel GijsTheoAlfred wilde alleen maar slapen. Staande op zijn pootjes, met zijn kop als een eend, achterstevoren in zijn lijf gedrukt: SLAPEN!

Met de kop in zijn eend-slaap-stand is de ijsvogel een heeeel klein bolletje vacht en GijsTheoAlfred leek ons bijzonder kwetsbaar in al zijn mooi zijn….Hoe gaan we de reeds ingetreden duisternis vannacht trotseren? Een passend klein doosje was de oplossing. Maar hoe de lange nacht ging aflopen was ongewis.

Na een zeg maar licht onrustige nacht was het zaterdagmorgen spannend of GijsTheoAlfred er nog onder zat.
De doos werd opgelicht zo rond de klok van 08:00uur en ja hoor, GijsTheoAlfred keek wakker en rustig om zich heen en leek zich nog steeds niet druk te maken. Het bleef zitten waar het zat.

Tijdens de eerste ochtendlijke rituelen van thee zetten werd steeds effe met de kop om de achterdeur gecheckt of het het er nog zat. De eerste keer: JAWEL!! De vogel verroerde zich nog geen millimeter….. De tweede keer: FOETSIE!

De vogelpoepsporen en de eierdop met water zijn nog het enige wat rest….Maar wat waren we trots en blij dat GijsTheoAlfred het ruime sop gekozen had.

Groet, Jan S.

GijsTheoAlfred en wat er nog aan hem herinnerde…

Wel, meneer Jan S., ik ben buitengewoon vereerd het tot 1/3 vogelnaam te hebben geschopt! Mocht hij vaker bij u een uiltje komen knappen, geeft u hem dan gerust mijn adres. Het is vlakbij, aan de andere kant van de begraafplaats, en hij is meer dan welkom op mijn balkon. Als hij op een dag komt dat de viskar op het pleintje staat, mag ie iets lekkers uitkiezen!

Dhr. Jan van Ens reageerde een maandje of wat geleden op het filmpje van meneer Nico, waarin een schier eindeloze stoet ganzenkuikens voorbij kwam zwemmen. De geachte briefschrijver vroeg zich af of de ouders wellicht dubbeldooiers hadden uitgebroed…

De eerste reactie op het I.M. meneer Willem-nummer kwam welhaast per kerende post. Dhr. Henk G. schreef:
(Mevr.) Anja en ik willen graag het Meneer Willempad sponseren. Wij stellen een kwart van de benodigde som beschikbaar, voor vele jaren. Heb je al een zin/spreuk/motto voor op het bordje?

Voorwaar een genereus aanbod! Wat betreft een motto voor op het bordje, dat zou prima de spreuk kunnen zijn die ook achterop de uitnodiging voor het afscheid stond: “Mooi hè? Alles.” Maar ik sta open voor suggesties.

Meneer Wim S. reageerde als volgt: Een Willem Hoogeveenfietspad? Ik voel er wel wat voor. Een verbindingsweg; Willem was goed in verbinden, in contact maken. Ook liefst een brug erin over een vaart of tocht; hij kon ook goed overbruggen. Het pad moet een dwarsverbinding zijn, het liefst tussen twee zevensprongen, want Willem hield van het mogelijke. Het moet een pad zijn voor tweerichtingsverkeer, dat spreekt. Er moet een lang recht stuk in zitten, want Willem stevende graag recht op zijn doel af (moet kunnen in de polder), maar er moeten ook omwegen, kronkels in, vooral langs wat mooie plekken waar je niet zo gauw aan denkt. Elk jaar 15 augustus, zijn geboortedag, een selectie van zijn vrolijke kunststukken opstellen. Waar? Kuinderbos of Voorsterbos? Ik neig naar het Voorsterbos maar vraag me niet waarom. Zoiets?

Enkele vrolijke kunststukken van meneer Willem

Ik schreef dhr. Wim S. terug: Zoiets inderdaad. Van het Voorsterbos weet ik het niet, maar het Kuinderbos biedt die mogelijkheid (al weet ik niet of al je suggesties gehonoreerd kunnen worden). Ik wacht nu eerst even af of er nog meer reacties komen…

Er kwamen meer reacties. Enkele abonnees gaven mij te kennen het een goed idee te vinden een bospad naar meneer Willem te vernoemen. En van deze enkele abonnees gaven er enkelen te kennen daar ook wel een financiële bijdrage aan te willen leveren. Zo zegde mevr. Connie 25 euro toe en maakte dhr. Otto eenzelfde bedrag over onder vermelding van “Bijdrage Willem Hoogeveenpromenade, mede namens Bertien”. Hartelijk dank meneer Otto en mevrouw Bertien! Maar wel ietwat voorbarig. De financiering van het project lijkt me al met al geen probleem te worden. Alvorens de plannen door te zetten wil ik echter eerst weten hoe degenen daarover denken die hem het meest na stonden en dan met name mevrouw Jannie. Zolang ik er niet zeker van ben dat zij zo’n pad zien zitten, gebeurt er niets.

Goed, ik houd u op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen in dezen. Nu verder met de post. Opnieuw het woord aan de heer Henk G.: Bijgaand een vogel die je net als de mus zelden op je balkon zult aantreffen.

Klopt, meneer Henk. Het verschil is dat ik nog wel eens een blauwe reiger aan de overkant van de straat bij de gracht zie staan als ik uit het raam kijk. Om een mus op de gevoelige plaat te kunnen vastleggen, moest ik afgelopen zomer helemaal naar Munnekeburen fietsen…

De afgelopen zomer – u herinnert zich dat wellicht – bracht de nodige warme dagen. Wat heet… er was zelfs sprake van een hittegolf! Gelukkig waren er abonnees als meneer Nico en mevrouw Aad die voor verkoeling zorgden. Hun badinrichting mocht zich verheugen in een gestaag groeiende populariteit. De volgende opnames leggen hier getuigenis van af.

Links zien we duidelijk een mereldame die met een teen de temperatuur van het water peilt, maar wat we rechts zien??? Geduld, we zullen moeten wachten tot het uit is gesparteld

Aha! Het was een roodborst. En rechts een badderende koolmees. Goed, zulke species tref ik ook regelmatig op mijn balkon. Dat gold evenwel niet voor alle vogels die deze zomer mijn pad kruisten.

Al was het maar omdat ze daar niet allemaal op pasten.

De zomer is vanouds het seizoen waarin van openluchtvoorstellingen kan worden genoten. Zo zien we hier links de bezoekers van een fly-in bioscoop geheel opgaan in de matineevertoning van vermoedelijk een Nils Holgersson-rolprent.

Bij de ooievaar rechts dacht ik heel even dat hij een mobieltje aan zijn oor drukte. Onwaarschijnlijk?

Ik bedoel maar… Men komt echt van alles tegen als men per fiets de omgeving doorkruist. Rechts wijden futenouders zich aan hun opvoedende taak.
Twee vogels die ik niet wist te determineren:

Ze komen me vaag bekend voor maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Ook bij de zwanen was er sprake van gezinsuitbreiding.


….En daar heb je hem ook weer.

Lantarenpalen waren deze zomer weer bijzonder in trek.

Zo niet om op te zitten, dan toch zeker om onder te schijten.

En als je je eraan went om af en toe omhoog te kijken, zie je ook wel eens iets wat je niet meteen kunt plaatsen. Iets wat eigenlijk te ver weg zit, maar dat je toch maar kiekt vanwege de mooie kleurtjes. Pas toen ik de foto thuis uitvergrootte, zag ik wat erop stond: een kabelvalk! (bij gebrek aan een toren)

Ik vrees echter dat hij zijn jachtgebied moet delen, want even verderop…

Mij dunkt, zo heeft u wel een indruk van de avonturen die ik deze zomer mocht beleven. Tot slot een ouwe bekende maar nu eens in een andere omgeving. De grote bonte (bijna) piek:

En zo komen we toch alvast een beetje in kerststemming! In het volgende nummer (onder voorbehoud) de dramatische, door geen enkele natuurorganisatie opgemerkte teloorgang van een oer-Hollandse vogelsoort. Het is nog niet te laat, maar waakzaamheid is geboden!

Theo Gaasbeek

Dossier: Vogelfotoboek
Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen