Ouders uit Noordoostpolder maken zich zorgen om het welzijn van hun kinderen. Wij spraken één van deze verontruste ouders, die om persoonlijke redenen niet met eigen naam genoemd wil worden. We noemen deze ouder, Jos.
Echte naam en e-mailadres bij de redactie bekend.
Iedereen is blij dat de kinderen weer naar school mogen. Maar dan zijn er alle regels, restricties en voorwaarden waaronder een kind naar school mag. Voorwaarden, die de vrijheden van ouders en kinderen aantasten, aldus Jos. ‘Daar waar wij als ouders voor 8 februari nog een vrijblijvende keus hadden in het wel of niet testen van onze kinderen, wordt dit nu indirect verplicht. Wanneer er één kind positief getest wordt in de klas, moet de hele klas inclusief de juf of meester in quarantaine voor vijf dagen. Daarna mogen alleen kinderen met een negatieve test binnen vijf dagen weer naar school. Zonder test moet je kind verplicht tien dagen in quarantaine, ook zonder dat het klachten heeft.
Een school moet een veilige plek zijn voor kinderen. Waar iedereen gelijk is en waar kinderen in vertrouwen kunnen opgroeien. Die veiligheid en dit vertrouwen wordt van onze kinderen afgepakt. Het is niet meer de directeur, die bepaalt wat het beleid op school is. Dat doen de overheid en de richtlijnen van de GGD. Als je dit niet volgt dan word je als directeur zijnde uit je functie gezet. De grond wordt onder de voeten van onze kinderen weggeslagen. De basis, het contact met klasgenoten is er niet meer. Het gevoel van angst heeft de plaats ingenomen van veiligheid en geborgenheid, hetgeen een juf of meester aan een kind kan geven. Angst en afstand is nu het nieuwe ‘normaal’. Deze isolatie is een aanslag op alle onderdelen in de gezondheid van onze kinderen. Kinderen hebben verbinding nodig, kinderen hebben elkaar nodig.
We hebben veel vragen. Hoe kan dat als het kind bij een neusverkoudheid en een positieve test in quarantaine wordt gezet? Wanneer kind A met de hele klas in quarantaine moet inclusief meester, waarom kunnen broers/zussen dan gewoon wel naar school? Kinderen in groep 7 en 8 moeten een mondkap op, terwijl bekend is dat dit puur gebaseerd is op gedragsbeïnvloeding. Wat doet dit met kinderen? En wat doet het eigenlijk op de lange termijn met kinderen om volledige dagdelen achter een scherm aan het werk te zijn? Kinderen krijgen steeds meer last van angst, eenzaamheid, depressies, onzekerheid en woede aanvallen. Zij groeien op in een maatschappij vol angst. De GGZ instellingen kunnen de vraag om zorg niet meer aan. Overspannen ouders die keihard hun best doen om juf/meester te spelen in de thuissituatie, terwijl er ondertussen van hen wordt verwacht dat zij ook hun werk nog doen. Wat voor druk legt dit op de band binnen het gezin? Een juf/meester is een volwaardig en belangrijk beroep. Je doet hier een opleiding voor. Dit is niet voor iedereen weggelegd en desondanks deze taak neerleggen bij de ouders is naar mijn mening iets wat niet zou moeten mogen gebeuren.
Samen kunnen wij aangeven dat onze grens is bereikt. Ieder mens zij aan zij, heeft recht op liefde en aanraking. Vertrouwen in het leven en een toekomst om naar uit te kijken. Wanneer neemt u de verantwoordelijkheid voor uw kinderen in deze situatie en waar ligt uw grens?’ Vraagt Jos zich af.
